Standaard boudoirsessies omvatten ongeveer een uur op Victoria's Secret geïnspireerde haar en make-up. Het geeft de klanten een seconde om naar de voorkant te gaan, je weet wel, om hun kleren uit te trekken. En de fotografen stelden voor om iets soortgelijks - haar en make-up, sexy muziek, een glas (of twee) wijn - op te nemen in mijn eigen naakt-selfiesessies. Ik heb er niet echt een probleem mee om naakt in de buurt van mensen te zijn (vraag het maar aan mijn arme, arme huisgenoten), maar zelfs ik vond deze periode van mentale voorbereiding een goed idee.
Op de set koos Ribinik voor een soundtrack gebaseerd op Lana Del Rey, en haar visagiste nam de tijd om me er perfect uit te laten zien. Uiteindelijk zag ik eruit als een heteropoppetje - een look die ik leuk vond voor professioneel filmen, maar ik zou nooit het geduld (of de vaardigheid) hebben om het in mijn eentje te recreëren.
Daarna deed ik al het naakt (en semi-naakt) modelleren. En eerlijk gezegd was het makkelijker dan ik had verwacht.
Terwijl de visagiste van Ribinik haar magie bewerkte, legde Ribinik me de grondbeginselen van het boudoirlandschap uit, namelijk dat je wilt poseren in een schone, goed verlichte en ideaal luxe kamer. (De chique hotelkamer in Manhattan waarin we aan het filmen waren, leek de slag te slaan.)
Zelfs als het regende, legde ze uit dat ze de lichten uit zou houden. Blijkbaar is natuurlijk licht, ook al is het zwak, beter dan kunstlicht omdat het een zachte en zwoele sfeer aan je foto's kan geven. Ribinik raadde aan om, indien mogelijk, te poseren in een kamer vol ramen, zoals die waarin we zaten.
Voordat ik het wist, waren mijn twee uur om je te leren kennen voorbij en was het tijd om me uit te kleden. Gelukkig wist Ribinik wat ze van elk schot wilde en stuurde ze me zelfverzekerd van pose naar pose, vertelde me waar ik mijn armen moest houden, hoe ik mijn hoofd moest kantelen en vraiment duw mijn kont.
Ik nam mijn naaktfoto's meestal op mijn bed of in mijn badkamer, maar Ribinik gebruikte alles, van de bank tot de muur. Ik realiseerde me snel hoe gemakkelijk het kan zijn om creatief te zijn met de pose en set, en probeerde mentale aantekeningen te maken van alles wat ik doormaakte.
Ten slotte nam ik alles wat ik leerde en probeerde het toe te passen op mijn eigen niet-zo-naakte "naakt" selfies.
Het duurt niet lang of het moment van de waarheid is aangebroken: zou deze poging die ik deed om mezelf voor te lichten over het nemen van hete naakten, daadwerkelijk resulteren in heter naakt? Ik haalde de notities-app op mijn telefoon tevoorschijn, deed mijn best om alles te onthouden wat ik had geleerd van mijn fotoshoot met Ribinik en ging aan de slag.
Mijn eerste zet was om de foto's van mijn shoot met Ribinik opnieuw te bekijken en zelf enkele poses na te maken (zie mijn pogingen hieronder, met grappige namen van ondergetekende). Ik werd ook geïnspireerd door mijn moodboard, hoewel het me vooral hielp om in de stemming te komen voor het maken van naaktfoto's.
Als het erop aankwam, nou ja, vrijwel alles wat de fotografen me hadden geleerd te doen, faalde ik. Abjectief. Het luiaardmonster stak zijn lelijke kop op en ik schonk weinig aandacht aan de verlichting, het landschap of het betreden van The Zone.
Ik nam mijn naaktfoto's 's nachts, dus natuurlijk licht was geen optie. (Ik compromitteerde en plaatste mezelf in de buurt van niet zo natuurlijke lichtbronnen, namelijk lampen. Dat was meer dan genoeg.) Ik vergat ook mijn kamer schoon te maken voor de shoot, wat ronduit gênant is. Ik ben volwassen genoeg om het belang van een schone leefruimte te begrijpen, en ik ben ook volwassen genoeg om te begrijpen dat een stofzuiger geen waarde toevoegt aan een naaktfoto. Blijkbaar ben ik echter niet volwassen genoeg om naar een van deze begrippen te handelen.
