Hoi Diane!
Allereerst bedankt voor het goede advies.
Ik weet niets van de Fransen of veel van de Franse cultuur. Hier is een versie van mijn verhaal (ik zal proberen het kort te houden).
Ik ging naar Parijs voor een congres voor 7 dagen, ongeveer 3 weken geleden. Op mijn tweede avond nam een vriend van me met haar vriend me mee naar een Braziliaanse bar om voetbal te kijken, ik zag een man in een pak, alleen omdat hij een pak droeg, iedereen droeg shirts ... aan het einde van de wedstrijd kwam hij naar me toe en vroeg me of ik Braziliaan was, omdat hij me zag juichen, springen en gek worden voor het team (ik ben niet, maar ik hou van Brazilië). We maakten een praatje, mijn vriend was helemaal PDA met haar vriend, dus ze merkte niet eens dat ik weg was, haha ... en na een tijdje kwam mijn vriend langs en nam me mee weg van het gesprek, want we stonden op het punt onze bus naar huis te missen, dus ik had amper tijd om afscheid van hem te nemen, gelukkig gaf hij ons zijn visitekaartje. Hoewel ik dacht dat het onbeleefd was, ging ik door met mijn leven, tot de volgende nacht, toen ik mijn tas opende, vond ik zijn kaart, dus besloot ik hem te bellen, een soort van excuus om abrupt te zijn vertrokken ... het punt is dat we genoegen nemen met een drankje de volgende avond.
(Ik ben nu 10 maanden vrijgezel en heb sindsdien geen date meer gehad, niets, mijn laatste relatie ging echt slecht, met een narcistische sociopaat, dus ik nam de tijd om te genezen en om mij te vinden).
Hoe dan ook, we ontmoetten elkaar, aten een sandwich aan de rivier in de Notre Dame, gingen toen naar 3 verschillende bars, lachten veel en vonden veel gemeenschappelijke discussies, wat de betaling betreft, heb ik vanaf het begin heel duidelijk gemaakt dat ik ook mijn helft betaal. De tijd vliegt als je plezier hebt, toch? en mijn vriend gaat naar de buitenwijken, dus ik stond op het punt mijn bus ook te missen, en alleen te lopen, in een stad die ik niet ken, ik had het kunnen doen, maar ik besloot hem te plagen terwijl we namen de metro ... Hij zei dat hij al wist dat hij me naar huis zou brengen, dus dat deed hij ... nadat hij een taxi had gebeld, woont hij vlakbij de Eiffeltoren, in een van die buurten woningen in Parijs, echt chique.
Ik maakte hem wakker voor de deur, en er was een ongemakkelijke stilte voor de kus, dus hij deed het, hij kuste me, op een heel romantische-traag-gepassioneerde manier, zoals ik deed. was nog nooit eerder gekust. We zeiden elkaar goedenavond en hij zei dat hij me zou bellen zodra hij de volgende dag klaar was met werken, zodat we naar buiten konden gaan ... dat deed hij, en vanaf die dag was dat ook zo 'was alsof we samen naar verschillende bars gingen, jazzconcerten enz.Op onze laatste avond nodigde hij me uit voor het diner, waar hij natuurlijk zei dat ik Frans ben, dus laat me betalen , een roos die hij in de tuin van zijn grootmoeder sneed en een fantastisch diner in een chique restaurant.
Hij komt uit een welgestelde familie, maar een heel nuchtere jongen, grappig, respectvol en ik voelde me heel goed en beschermd bij hem, ik had me nog nooit zo gevoeld, en ik heb ook geen man gevonden die me het leven van heden, vergeet het verleden en maak je niet veel zorgen over de toekomst… Ik realiseerde me niet hoeveel hij me verleidde tot ik thuiskwam.
In Parijs vertelde hij me dat hij echt van me hield en dat hij me graag weer zou zien.
Toen ik thuiskwam had ik een inzinking, ik huilde en ik miste hem zo erg, dus ik besloot hem te bellen, en hij kalmeerde me, bracht mijn zintuigen terug, en we hadden besloten, want de zomerplannen zijn al gemaakt en er is ook werk ... dat het niet de tijd is om naar het ene of het andere land te gaan alleen vanwege het andere . In zijn woorden: dat moeten we aan het lot overlaten, maar het lot hielp.
Hij heeft zijn baas al gesproken en heeft geverifieerd dat hij klanten heeft waar ik woon (Zweden) zodat hij hier kan komen, maar pas volgend jaar. Wat mij betreft, ik vond een reden om naar Parijs te gaan, een paar weken, een conferentie (hij weet het nog niet)
Hij zei, ga naar mijn thuisland en zo, het is te veel, te vroeg, een verbintenis, (ik kom uit Peru en ga in augustus voor 5 weken) en ik voelde / voelde de hetzelfde, haar vragen niet met hem uit te gaan? niemand anders zien?
We praatten bijna elke dag, sms'en etc. Hij keek naar me toen hij wist dat ik boos zou worden (voetbal, Brazilië verslagen door Duitsland) en kleine signalen dat hij aan me dacht.
Als alles goed gaat, zou ik in november naar Parijs kunnen, ik kan niet wachten om het te zien, maar ik ben ook bang… dat was wat je beschreef, na de eerste kus was het als een relatie.
Als ik daar was, zou ik hem niet laten gaan, ik vind hem echt leuk, met zijn onvolkomenheden, wat me ook opviel, hij is niet bepaald schattig, en geld is niet zo erg , maar zijn karakter is gewoon geweldig.
In elke andere cultuur zal ik meegaan met de stroom, hij lijkt een eerlijke kerel die ik nodig heb na mijn vreselijke laatste relatie.
Ik wilde jouw standpunt, het lot helpen, toch? Ga in november, zie het en ga vanaf daar. als het goed gaat, zo niet, gaan we verder?
Ik hou niet van het lange-afstandsgedeelte omdat ik heb gehoord dat de Fransen gewend zijn vals te spelen, maar nogmaals, de geruchten, hoe waar is dat? Zou het niet volgens individuen moeten zijn? En ik vraag me af of hij dat misschien vroeger deed, vertelde iemand me, de Fransen worden verliefd en worden heel gemakkelijk ...
Bedankt!
